مشکل کیفیت پایین و قیمت بالای تولید داخلی، در پایین بودن دانش فنی داخلی نیست، مشکل در فسادهای سیستم اداری است.

تصور برخی افراد از پایین بودن کیفیت و بالا بودن قیمت تولیدات داخلی، پایین بودن دانش فنی تولیدکنندگان داخلی است. این افراد راه برون رفت از این دو مشکل را باز کردن دروازه کشور بر روی کالاهای خارجی می دانند. این تفکر در کشور غریب نیست. تفکر این افراد شبیه همان تفکراتی است که سال ها به همین بهانه، مانع توسعه پالایشگاه های کشور شد و اجازه نداد کشور از خام فروشی به تولید فرآورده برسد. همین تفکر بود که اجازه نداد تا سرمایه گذاری قابل توجهی در صنعت پتروشیمی کشور انجام شود و امروزه ما برای تامین مواد اولیه پتروشیمی، وابسته به خارج باشیم. ادامه همین تفکر است که باعث وابستگی شدید کشور به دانه های روغنی، گوشت، کاغد، شکر، علوفه و ... شده است. تداوم همین تفکر است که هم چنان کشور را وابسته به دلارهای نفتی و واردات محصولات اساسی و کلیدی کرده است. تفکری که باعث شده تا کشور در زمینه تولید دارو و تجهیزات پزشکی هم چنان وابسته باشد.

وابستگی هایی که با هر بحران ارزی ثبات کشور را به هم می ریزد و منابع مالی ارزی و ریالی را از بخش های تولیدی به بخش های دلالی منتقل می کند.

برای همه روشن است که مشکل کشور دسترسی به دانش فنی در بومی کردن تولید داخلی نیست، مشکل در فساد اداری است که به تولیدکننده اجازه داخلی شدن تولید را نمی دهد. مشکل در وجود باندهای وابسته به دستگاه های اجرایی است که سعی می کند فرمول تولید دارو و تجهیزات اختراعی و ابتکاری را دزدیده و به نام خود ثبت کند.

ایا تولیدکننده دولتی که با فشار نماینده و یا مسئول دولتی چند برابر استاندارد، نیروی انسانی بر او تحمیل شده و یا تولیدکننده خصوصی که نمی تواند بموقع طلبش را از دولت بگیرد و یا ناچار است برای وصول آن به این و آن باج و رانت بدهد قادر به رقابت با تولیدکننده خارجی است؟

مشکل در باندهای وابسته به خودروسازهاست که تولیدکننده قطعه را برای گرفتن پول فروش قطعه تحویلی خود به خودروساز، وادار به دادن رانت به نماینده و وابسته به این باندها می کند. مشکل در صدور مجوزهای واردات برای افراد وابسته به وزارتخانه هاست که یک باره با واردات ناگهانی خود، تولیدکننده داخلی را به خاک سیاه می نشاند. وقتی معاون و بستگان وزیر، شرکت های فعال در واردات کالای خارجی دارند، تولید کننده با چه جراتی برای داخلی سازی قطعات سرمایه گذاری کند؟ وقتی تولیدکننده برای کسب مجوزهای اداری باید ماه ها و سال ها پشت درهای بسته ادارات معطل بماند با چه انگیزه ای برای رشد تولید داخلی سرمایه گذاری کند؟

مشکل در آنجاست که در برخی از وزارتخانه ها یا سازمان ها یا پرسنل دستگاه رشوه می گیرند و یا برای حل مشکل مالی، خود دستگاه به منابع مالی تولیدکننده دستبرد می زند.

آیا کشوری که به دانش فنی حوزه های ممنوعه هسته ای، هوافضا و ... دست پیدا کرده است عاجز از دسترسی به دانش فنی خودرو، پتروشیمی و ..‌. است.

راه نجات کشور از این معضلات، باور کردن توان تولید داخلی، حذف مقررات زائد اداری، جلوگیری از رانت خواری ها، جلوگیری از واردات بی رویه، تقویت شرکت های دانش بنیان و فراهم کردن بستر تحقیق و توسعه است. راه نجات، باز کردن دروازه های کشور بر روی کالاهای خارجی نیست. اگر تحریمی هم در کار نباشد با خشک شدن درامدهای نفتی، در میانمدت و بلندمدت بدون تقویت تولید داخلی، ارزی برای واردات کالاهای خارجی وجود ندارد.

پایان پیام/