چرا در مجلس هشتم و نهم به توسعه واحدهای صنعتی شهرستان های فارس کمک می کردم؟

استان فارس از نظر شرایط آب و هوایی و ظرفیت ها، استان متنوعی است. اگر این ظرفیتها مورد توجه قرار گیرد کل استان منتفع خواهد شد. در شمال و شرق فارس ظرفیت های معدنی فراوانی (معادن خاک نسوز، سنگ آهن، مس، نیکل، سیلیس و...)، در جنوب توانمندی نفت و گاز و دسترسی به دریا، در غرب فارس ظرفیت نفت و گاز و ظرفیت گردشگری و در مرکز استان ظرفیت گردشگری و تولید و توسعه فناوری های مختلف وجود دارد.

نمایندگان شیراز علاوه بر اینکه نماینده شیراز هستند و در قبال توسعه شیراز مسئول هستند، نماینده مرکز استان فارس هم هستند و در قبال توسعه ظرفیت های سایر شهرستان ها هم وظیفه دارند. همه می دانند که نمی توانیم و نباید هم صنایع آب بر و مغایر با شرایط زیست محیطی را در شیراز توسعه دهیم. اینکه در روزهای آلودگی کلانشهرها شیراز هیچ مشکلی ندارد یک امتیاز ویژه برای شیراز است. باید صنایع بزرگی مثل فولاد و پتروشیمی ها را به دلیل آلودگی و آب بر بودن از شیراز دور و صرفا در شیراز صنایع سبک، صنایع سازنده تجهیزات و توسعه فناوریها مورد توجه قرار گرفته و در این شهر انواع گردشگری توسعه داده شود. این تقسیم کار و وابستگی ها و نیازهای متقابل صنایع بزرگ و فناوری های روز ایجاب می کند تا همانگونه که نمایندگان سایر شهرستان های استان نسبت به رشد و توسعه مرکز استان احساس مسئولیت می کنند، نمایندگان شیراز هم نسبت به توسعه واحدهای فولادی، معدنی، پالایشگاهی، پتروشیمی و شیمیایی قابل استقرار در شهرستان های فارس، احساس مسئولیت کنند.

در این راستا اگر بنده هم به عنوان نماینده شیراز در ادوار هشتم و نهم به گره گشایی از واحدهای سیمانی نیریز، قیر و کارزین، لامرد و استهبان، واحدهای فولادی اقلید، نیریز، فسا و کوار، کربنات سدیم فیروزآباد، نیکل بوانات، پتروشیمی های خط اتیلن مرکز (فیروزآباد، فسا، جهرم و داراب)، پتروشیمی سروستان و پتروشیمی های خط اتیلن دنا (کازرون و ممسنی)، ذخیره سازی گاز در مخزن سروستان، اتان گیری سپهر پارسیان و آلومینیوم جنوب (سالکو) و نیروگاه های کازرون، جهرم، لامرد و لار کمکی کرده ام با همین هدف و انگیزه بوده است. اینکه عده ای بخواهند کمک نماینده شیراز به واحدهای مستقر در شهرستان ها خصوصا واحدهایی که به دلایل مختلف از جمله آلاینده بودن، امکان استقرار آنها در شیراز وجود ندارد را مورد انتقاد قرار دهند، را منصفانه و از روی آگاهی نمی بینم. اگر یک نماینده شهرستانی به توسعه شیراز و یک نماینده شیرازی به توسعه شهرستانهای فارس کمک نکند، جای ایراد دارد. وقتی به استناد قانون برنامه ششم جذب شاغلین واحدهای صنعتی در هر شهرستان فارس، استانی است و امکان جذب از همه شهرستان ها وجود دارد و به استناد همین قانون مالیات بر ارزش افزوده هر شهرستان به عنوان بخشی از درآمدهای مالیاتی استان محسوب می شود و عوارض ارزش افزوده برخی از واحدهای شهرستانی بصورت استانی توزیع می شود، هم نمایندگان سایر شهرستان ها باید به توسعه مرکز استان کمک کنند و هم نمایندگان مرکز استان باید به توسعه سایر شهرستان ها کمک کنند.

پایان پیام/