اشخاص حقیقی و حقوقی با چه انگیزه ای به کاندیداها کمک مالی می کنند؟

سوالات طرح شده این است که:

۱- هزینه تبلیغات کاندیداهایی که اهل زد وبند نیستند و برای نمایندگی جیبی ندوخته اند از کجا تامین می شود؟ آیا این افراد هزینه تبلیغات را خودشان تامین می کنند و یا این هزینه توسط دیگران تامین می شود؟

۲- چطور ممکن است افرادی به یک کاندیدا کمک کرده و انتظار متقابل نداشته باشند؟

۳- اگر کمک کنندگان انتظار متقابل دارند آیا این انتظارات شخصی است؟ اگر انتظار کمک متقابل شخصی است آیا این انتظار غیر شرعی و غیر قانونی است؟

در پاسخ به سوالات بالا این پاسخ ها را می توان داشت:

۱- همه می دانیم که یک فرد از محل نمایندگی درآمد اضافی ندارد و حقوق نمایندگی فقط هزینه های عادی اش را پوشش می دهد. وقتی شغل نمایندگی نمی تواند پوشش دهنده هزینه تبلیغات باشد پس این هزینه ها حتما از محل کمک دیگران تامین می شود.

۲- طبعا هر کمک دهنده ای از کمک گیرنده انتظارات متقابلی دارد. ولی این انتظارات ممکن است همراه با شرط و شروط نباشد و جنبه شخصی هم نداشته باشد.

این یک واقعیت است که بسیاری از اشخاص حقیقی و حقوقی از جمله صاحبان صنایع ما دنبال رانت و امتیازهای ویژه نیستند. اگر اینها دنبال رانت و ویژه خواری بودند به حوزه سرمایه گذاری های صنعتی وارد نمی شدند. آنها بخشی از درامدهای خود را در امور خیر هزینه می کنند. از دید آنها کارهای خیر صرفا ساخت مسجد و حسینیه و مدرسه نیست، کمک به انتخاب افراد موثر و توانمند در مجلس را هم جدای از کارهای عادی خیر نمی دانند. بیشتر صنعتگران و فعالان اقتصادی بدنبال رای آوردن افرادی هستند که بتوانند به رونق تولید و اقتصاد کمک کنند. اگر کاندیدایی موثر باشد و بتواند انتظارات معقول و منطقی فعالان اقتصادی را برآورده کند همه حاضرند برای جبران هزینه های مالی به او کمک کنند. ایا این کمک محل ایراد و اشکال است؟ آیا به این کمک ها بده بستان گفته می شود؟ در این حالت می توان هر کمک دادن و کمک گرفتنی را مذموم دانست؟

۳- با وجود اینکه بیشتر انتظارات از کمک گیرنده غیرشخصی است ولی ممکن است برخی از انتظارات هم شخصی باشد. برخی از انتظارات متقابل شخصی می تواند هم شرعی و هم قانونی باشد. برخی از افراد بدنبال این هستند که افرادی رای بیاورند که بتوانند در این پیچ و خم های اداری به فعالان اقتصادی کمک کنند. اینها دنبال رانت نیستند بلکه می خواهند درصورت مظلوم واقع شدن در سیستم اداری، برای دفاع از خود سپر دفاعی ایجاد کنند. این افراد خود را در مقابل سیستم فاسد اداری بی دفاع می دانند. به زعم آنها انتخاب یک نماینده توانمند می تواند از آنها در مقابل مطالبات نامشروع برخی پرسنل اداری حمایت کند. اگر افراد چنین نگاهی داشته باشند آیا حاضر نمی شوند به کاندیداهای توانمند و تامین کننده انتظارات خود کمک کنند؟ آیا این خواسته آنها رانت خواهی و رانت طلبی است؟ آیا کاندیداهایی که از کمک این افراد استفاده می کنند رانت گرفته اند؟

جمع بندی: زمانی کمک دادن و کمک گرفتن مذموم است که در آن اولا شرط و شروط باشد و ثانیا فرد کمک دهنده از کمک گیرنده انتظارات شخصی داشته باشد و ثالثا این انتظارات غیرقانونی و یا غیر شرعی باشد. آیا همه کمک دهندگان چنین انتظاری دارند و آیا همه کاندیداها حاضرند به چنین بده بستانهایی تن دهند؟ وقتی کمک دهنده بدنبال دریافت رانت نباشد و تعهدی را بر کمک گیرنده بار نکند این کمکها جای ایراد و اشکال ندارد. ذهنیت بد مردم نسبت به کمک گرفتن ناشی از این واقعیت است که برخی از کاندیداها آنقدر شان خود را پایین می آورند که در دوران تبلیغات انتخاباتی تن به هر قول و قراری می دهند و در دوران نمایندگی هم برخی از کارهای دون شان نمایندگی را انجام می دهند. این افراد نااهل بجای پیگیری کارهای کلی و کلان، خودشان را درگیر بده بستان می کنند. در نقطه مقابل، نمایندگانی هستند که مبرا از این اتهامات می باشند. این افراد سالم و کلان نگر، دنبال راه اندازی کارهای بزرگ و تاثیر گذار هستند و اینکه سرمایه گذار چه کسی است و اشتغال ناشی از سرمایه گذاری به چه کسی می رسد برایشان مهم نیست. درست است که به هر دو گروه از کاندیداها کمک می شود ولی یک گروه وارد بده بستانی شده است که هم خود و هم جامعه را به فساد می کشد ولی گروه دیگر در عین حالیکه خود را مدیون کمک دهنده نکرده است، وظیفه خود می داند که در حل مشکلات اداری و اقتصادی در کنار کمک دهنده و حتی دیگرانی که کمک نکرده اند هم باشد. اینها بده بستان و گرو کشی انجام نداده اند. نه کمک دهنده انتظاری نابجا و نامعقول دارد و نه کمک گیرنده دنبال سوء استفاده شخصی و پرکردن جیب خود است. نماینده سالم می داند که اشتغال از طریق سرمایه گذاری بوجود می آید. اگر نماینده به سرمایه گذار برای عبور از مشکلات پیچیده اداری کمک کرد کاری خلاف منافع جامعه انجام نداده است. در واقع اگر نماینده به فعال اقتصادی برای پیشبرد امور سالم اقتصادی خود کمک نکند به وظایف نمایندگی عمل نکرده است. اگر یک سرمایه گذار و فعال اقتصادی مثل یک جوان وقت گذار و حامی کاندیدا، وجود یک نماینده پرتلاش و فعال را برای گره گشایی از مشکلات مردم ضروری تشخیص داد و در فرایند انتخابات به او کمک مالی، مکانی و یا خودرویی کرد، کاری خلاف عرف جامعه انجام نداده است. همانطور که یک جوان را بخاطر وقت گذاری در کنار یک کاندیدای سالم شماتت نمی کنیم، کمک دهنده مالی به ایشان هم قابل شماتت نیست. با همه تفاسیر، برای اینکه هرگونه شبهه و رابطه مالی ناسالم بین کمک دهنده و کمک گیرنده از بین برود، وظیفه قانونگذار است که در جهت شفافیت و درستی مصارف این کمک ها قانونگذاری کند. مردم هم وظیفه دارند با تجزیه و تحلیل درست واقعیت ها، بی دلیل هر کمک دهنده و کمک گیرنده ای را به رانت دادن و رانت گرفتن و بده بستان متهم نکنند. وجود افراد ناسالم کمک دهنده و کمک گیرنده، نباید فضایی را بوجود آورد که همه را با یک چوب برانیم. کمک کنیم تا افراد ناسالم و ارتباطهای ناسالم بین کمک دهنده ها و کاندیداها از صحنه رقابتها حذف شوند. کاری نکنیم که با اتهام زدن ها، افراد سالم و روابط سالم حذف و زمینه برای جولان و میدان داری افراد ناسالم و روابط نا سالم فراهم گردد. کاندیداها نیز باید هزینه های خود را بگونه ای مدیریت کنند که شائبه ریخت و پاش بخود نگیرد و برای تامین این هزینه از هر کس و ناکسی و با هر قول و قراری کمک نگیرند. مردم هم حساسیت بخرج دهند تا زمینه برای چنین کمک دادن ها و کمک گرفتن های ناسالمی فراهم نشده و اگر هم چنین مواردی اتفاق افتاد افراد ناسالم وارد مجلس نشوند.

پایان پیام/