مسئولین و نمایندگان بجای خیریه داری به خیریه ها کمک کنند

توصیه یکی از بزرگان شیرازی به بنده در دوران نمایندگی، تاسیس یک خیریه برای کمک به نیازمندان بود، به ایشان عرض کردم که با عرض معذرت، این توصیه شما را نیز نه تنها مناسب نمی دانم، بلکه خلاف آن را نیز باور دارم.

برای ایشان توضیح دادم که یک نماینده باید در جهت توانمندسازی فقرا کار کند و کار حمایت از بازماندگان از توانمندسازی را به دیگران واگذار کند. نماینده اگر خودش یک خیریه تاسیس کند و گنج قارون هم داشته باشد نمی تواند پاسخگوی مراجعین باشد. اگر مردم مطلع شوند که نماینده خیریه دارد، هر مستحق و غیر مستحقی را برای کمک به نماینده ارجاع می دهند. چون این ارجاع ها را نمی توان بصورت کامل پاسخ داد، موجب کاهش وجهه و اعتبار نماینده می شود و حتی اگر هم پاسخ داده شود شائبه خرید رای برای دوره بعدی را تداعی می کند.

ده ها و صدها خیریه فعال در حوزه انتخابیه نباید نماینده را رقیب خود بدانند. خیریه داری نماینده باعث می شود تا در کنار انگیزه های خدایی، برخی انگیزه های غیرخدایی، برخی از خیرین را ترغیب به کمک دادن به خیریه وابسته به نماینده کند و سایر خیریه ها را از این کمک ها بی نصیب کند. به این ترتیب نماینده رقیب متولیان سایر خیریه ها می شود. احساس متولیان سایر خیریه ها باید این باشد که نماینده رقیب آنها نیست بلکه در حمایت از آنها گام بر می دارد.

هنر یک نماینده باید این باشد که زمینه و بستر کار را برای خیریه ها فرام کند. نماینده باید با تقسیم کار مناسب کارهای قابل انجام توسط مردم را به آنها واگذار کرده و کارهای غیر قابل انجام توسط دیگران را خود به عهده بگیرد. این مشکل در جامعه ما وجود دارد که افراد می خواهند با یک دست هندوانه های زیادی را بلند کنند، در اینصورت یا باید هندوانه ها کوچک باشند و یا فرد دستی فوق العاده داشته باشد. نماینده باید توجه داشته باشد که برخی از کمک هایی که برخی افراد برای امور خیر به او پیشنهاد می کنند ممکن است دانه ریزی برای برداشتهای بعدی باشد. نماینده نباید برای جذب چند ریال کمک خیرین آنهم برای افراد نیازمند، استقلال عمل خود را از دست بدهد و بخاطر این کمک هایی که به دیگران می رسد وامدار افراد و جریان های ناسالم بشود.

اگر دیگران در کار ضابطه مند کردن امور خیر و ایجاد مشوق برای خیرین، امکان و ظرفیتی ندارند، این کار از عهده نماینده بر می آید. نماینده می تواند برای توسعه امور خیر، با قانونگذاری خود، کاری کند که هزینه های انجام شده در امور خیر به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی پذیرفته شود و با این کار، دولت هم به سهم خود در امور خیر مشارکت کند.

معافیت مالیاتی بر نقل و انتقال املاک و مستغلات دریافتی خیریه ها از خیرین، کمک می کند تا ارزش کل موقوفه و هدایا در خدمت امور خیر قرار گیرد. معضلی که این روزها خیریه ها با آن مواجه هستند نداشتن فضا و مکان برای پیگیری امور خیریه است. الزام دولت، اوقاف و شهرداری ها توسط قانونگذار به تامین زمین و هزینه های ساخت دفاتر و فضاهای مناسب برای فعالیت خیریه ها می تواند تسهیل کننده کار خیریه ها باشد.

اگر در کشورهای موفق کارهای خیر نسبت به کشور ما رونق بیشتری دارد، نتیجه اعتقاد بیشتر مردم آنها به دین و مذهب نیست، بلکه بدین خاطر است که حاکمیت بستر لازم برای ورود مردم به کارهای خیر را بیشتر فراهم کرده است. در آن کشورها بازار سرمایه درخدمت خیرین و واقفین است. واقف اگر سرمایه انباشته ای ندارد، می تواند به اتکاء سرمایه جاری و قابل اتکاء خود و با تامین وثیقه نوسط خودش از سیستم بانکی و بازار سرمایه وام گرفته و موقوفه ای ایجاد کند و به مرور اصل و سود وام را پرداخت نماید. هنر نماینده می تواند این باشد که امکانات گرفتن وام را برای خیر و واقف فراهم کند و حتی زمینه را برای تقبل سود این تسهیلات توسط دولت را نیز فراهم کند. هرچند این کار با پیشنهاد بنده برای موقوفات وابسته به دستگاههای اجرایی در مجلس نهم مصوب شده و جایگاه قانونی پیدا کرده و به دستگاهها اجازه داده شده تا سود این تسهیلات را پرداخت کنند و خیر فقط ملزم به پرداخت اصل وام باشد ولی نیاز هست امکان گرفتن وام برای امور خیر غیر مرتبط با دستگاه های اجرایی هم تسهیل شود.

در نقطه مقابل تعهد نمایندگان به خیریه ها، متولیان خیریه ها هم سعی کنند آراء مددجویان خود را در مقابل کمک کاندیداها به خیریه ها مورد معامله قرار ندهند. این اقدام با امانت داری متولیان سازگاری ندارد. ممکن است برخی کاندیداها به اتکاء توان مالی خود و یا حمایت اسپانسرها، کمک خوبی به خیریه ها داشته باشند ولی انجام برخی از کارهای آنها در مجلس، مغایر با اهداف خیریه ها بوده و روزبروز مدد جویان را فقیرتر نماید. برعکس آن، برخی از کاندیداها توانی برای کمک به خیریه ها ندارند ولی در صورت انتخاب شدن، می توانند همکار خوبی برای خیریه ها در مجلس باشند و فعالیت آنها به افزایش قدرت خرید مددجویان کمک کند.

پایان پیام/